Zo eerlijk, zo oprecht 
zo goed, zo gewoon 
zo geliefd, 
woorden schieten tekort. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 

Beste leden, ouders en sympathisanten 

Met grote verslagenheid vernamen we het plotse overlijden van onze dierbare vriend en club- en bestuurslid, Roeland Bunkens. 

Roeland overleed (zondag 11 juni 2006) aan de gevolgen van een verkeersongeval tijdens een partijtje fietsen. 
Woorden schieten te kort voor dit grote verlies, dat niemand kan begrijpen. 
Het nieuws heeft bij ons allen een hele diepe indruk nagelaten, en het zal in de toekomst nooit meer hetzelfde zijn zonder onze “Bunkie”. 

We willen echter in deze moeilijke tijden al onze steun en medeleven betuigen aan de ouders en familie van Roeland, aan zijn vriendin Sofie, en aan allen die hun goede vriend en toeverlaat verloren hebben.
We zullen Roeland voor altijd indachtig blijven en hem een plaats geven in ons hart. 


Namens alle leden van Sparvoc, 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 

Beste Bruno, lieve Sparvoc - Familie 


Vaderdag, 11 juni 2006, zal in ons familiegeheugen, gebrandmerkt blijven, 
als een zwarte, onvoorstelbaar pijnlijke en onuitwisbare dag! 

Een dag waar zoveel werd vernield; 
onbeschrijflijk, onaanvaardbaar, onverstelbaar, zelfs onmenselijk! 

Wij, ouders hadden een droom, hoopten en zagen het jonge koppel evolueren, 
van elkaar houden, groeien naar .... 

Zoals zo velen: 
"We have a dream" .. that one day we can hold a new born baby child in our arms and ... 

13.25 u .................. alles is weg ....... 
Dramatisch, onfatsoenlijk, walgelijk, pijnlijk .... 

Maar ,,,,wat dan is ontstaan; is met woorden niet te beschrijven: 

gevoel, dankbaarheid, vertrouwen, respect, medeleven, ..., liefde en christelijke 
gevoelens 

Alles wat Jullie; Sparvoc-mensen daarna deden ... 
versterkte de eendracht, bracht jullie dichter bij elkaar naar een edeler, hoger doel. 

Onze hartverscheurende pijn werd met beetjes verbroken, 
telkens er bij nieuwe contacten iets werd besproken 

Wij, weten geen woorden te vinden, om Jullie te bedanken ! 

Voor alles wat je deed, 
de gevoelens die je toonde, 
de hulp die je bood, 
de warmte die je bracht. ... Dank je 

Ons hart bloedde 
we weende bittere tranen... . 
Jullie hebt ons getroost, 
ons terug kracht gegeven .... Dank je 

Ria, Sylvie, Raymond Bunkens 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

Beste allemaal, 

De voorbije week is voor iedereen enorm moeilijk geweest. Het verlies van Roeland is met geen woorden te beschrijven. De hulp die vooral Sofie maar ook Sarah en ik hebben gekregen is van onschatbare waarde en hopelijk is de steun die jullie bij elkaar zoeken dit ook. Onze bijeenkomsten hier in huis (sorry in de geïmproviseerde veranda) waren ondanks het grote verdriet toch heel gezellig en heeft iedereen duidelijk goed gedaan. 

Met deze wil ik jullie vooral bedanken voor alles wat jullie gedaan hebben en zeker in de toekomst nog gaan doen voor mijn Sofie en Sarah. Jullie blijven allemaal van harte welkom en kennen ondertussen jullie weg wel hier in huis. 

Toch wil ik jullie allemaal vragen om jullie normale leven weer allemaal op te pakken, te studeren, te werken en te blijven volleyballen, samen met mijn meisjes. Ik weet dat jullie ons zullen blijven steunen en blijven helpen, daar twijfel ik geen seconde aan en dit waardeer ik enorm. 

Het lijkt misschien op dit ogenblik onwaarschijnlijk maar het leven gaat ondanks alles voor iedereen verder en we moeten allemaal de moed hebben om ook verder te gaan. 

Sofie zal jullie nog heel hard nodig hebben en ik twijfel er niet aan dat ze dit van jullie zal krijgen. 

Jullie zijn allemaal een beetje mijn kinderen geworden en ik hou van jullie allemaal. 

Onze deur blijft altijd voor jullie open en wees welkom. 

Een dikke kus van jullie “mama” Martine 

BEDANKT.